Het programma van de Nacht was vol en interessant. Dus moesten er keuzes gemaakt worden. Ahmed Aboutaleb of Herman van Rompuy, of toch Karin Amatmoekrim?
Het werd Ahmed Aboutaleb, die ‘s morgens om half 5 geland was na een bezoek aan Shanghai, waar hij een handelsmissie leidde. De burgemeester van Rotterdam en schrijver van het Maand van de Geschiedenis essay hield een helder verhaal over zijn ideaal, de wij-samenleving. Hij vertelde zijn eigen immigratieverhaal en onderstreepte het belang van interesse in de mensen die naar Nederland zijn gevlucht. Hij illustreerde dit met een verhaal over een schoonmaker. Toen er op een dag een vleugel stond in de ruimte die hij moest schoonmaken, bleek hij een begaafd pianist. Niemand had hem gevraagd wat hij kon of wat hij thuis voor werk had gedaan. Hij mocht alleen maar vegen. Aboutaleb: “Alleen ben je sneller, maar samen kom je verder.”
In de prachtige bibliotheek van het Rijks vond het tweeluik rondom de onafhankelijkheid van Indonesië plaats, met de Nederlandse schrijver Gustaaf Peek en de Vlaamse schrijfster Annelies Verbeke, gepresenteerd door Vlaams Nederlands huis deBuren.
Uiteraard was de avond niet compleet zonder een bezoekje aan de eregalerij. Na een selfie met het melkmeisje, dus snel door naar de picknickruimte. Daar vertelde Ada de Bruijn tijdens de ‘toen ik 21 was’ interviews over haar gedwongen uitzetting naar Duitsland in 1947 en hoe ze alles op alles heeft gezet om terug te gaan en Nederlandse te worden. Ze noemde het een voordeel aan een nadeel (de oorlog meemaken) dat je heel vindingrijk en handelend van wordt. Haar ervaringen en wijsheden maakte een stukje geschiedenis ineens weer heel levend.
Mijmerend over Ada’s woorden vervolgde ik mijn missie zoveel mogelijk van het programma te ervaren. Opgeschrokken door een horde wit geschminkte gillende monsters, zombies en andere ondefinieerbare griezels die door de fietstunnel renden, was ik weer helemaal terug in het nu. Het was natuurlijk ook nog eens Halloween!
Tijd om mijn geschiedeniskennis van de Tachtigjarige oorlog te testen tijdens de examentour. Een tikkeltje nerveus over gaten in het geheugen, genadeloos zakken en nieuwsgierigheid naar de manier waarop dat tegenwoordig gaat, zo’n examen, toog de reizende reporter naar het atrium west om zich aan te sluiten bij een groepje ‘mede-studenten’. Na een interessante en leerzame wandeling langs schilderijen die iets over het ontstaan, verloop en einde van de Tachtigjarige Oorlog vertelden, kregen alle deelnemers het examen mee naar huis. Om thuis in alle anonimiteit en zonder mededelingsplicht over het resultaat onze bijgespijkerde kennis over het onderwerp te testen.
En toen was het al 23.00 u! Snel nog even naar de uitreiking van de Be a Nelson Award. San Bhugaloo ontving de prijs, 1000 euro en een masterclass in het Nelson Mandela-huisje in Amsterdam door Ilco van der Linde, voor zijn projectidee 'Music over seas’. Het winnende concept verbindt westerse muzikanten met ‘vluchteling-muzikanten’.
Dat muziek verbindt werd maar weer eens onderstreept door de dansende mensen in het atrium. En er was nog zoveel meer te doen.
Ik had ook nog het verhaal op zaal willen horen bij de collectie modelschepen, de multimedia tour willen doen, door het recent geopende Aziatisch paviljoen willen wandelen, maar de voeten, voor de gelegenheid gestoken in hakken, lieten het niet meer toe. De Nacht van de Geschiedenis was een waardige afsluiting van een geweldige en overvolle Maand van de Geschiedenis. En nu gaan we fijn dromen over volgend jaar.
