Het project heeft een lange voorgeschiedenis. Rond het jaar 2000 begon ik met het verzamelen van namen van bijzondere vrouwen en met het zoeken naar subsidiemogelijkheden. Na zo’n twintig jaar aan dit project Vrouwenlexicon/1001 vrouwen te hebben gewerkt (en meer dan tweeduizend levensverhalen van vrouwen te hebben verzameld en geredigeerd), kan ik gerust stellen dat dit mijn levenswerk is geweest.
Of ik er nu echt mee ophoud, weet ik nog steeds niet, maar ik ben wel hartstochtelijk aan het opruimen. Al die fotokopieën – soms nog van die glimmend/stinkende vellen op folioformaat, uit het jaar nul van de kopieermachine – en aantekeningen, al die correspondenties, al die verschillende versies, en vooral die enorme hoeveelheid lijstjes ‘te doen’ en ‘op te nemen vrouwen’: weg ermee! Opruimen betekent uiteraard ook archiveren. Als iets nog mag blijven, moet het wel vindbaar zijn. Tevreden kijk ik nu uit op mijn overzichtelijke ordners en dossiers.
Het voelt ook een beetje als voortrekken, terwijl het leuke van mijn project nu juist was dat het een eindeloze, steeds groter wordende stoet van ‘faces in the crowd’ is.
Nu is het thema van de Maand van de Geschiedenis van 2019 ‘Zij/Hij’, en in het kader daarvan is mij gevraagd of ik een lijstje favoriete vrouwen zou kunnen opstellen. Mij wordt wel vaker gevraagd naar mijn favorieten, en dat is voor mij altijd een lastige vraag want er zijn best veel vrouwen uit het lexicon die mij dierbaar zijn. Het voelt ook een beetje als voortrekken, terwijl het leuke van mijn project nu juist was dat het een eindeloze, steeds groter wordende stoet van ‘faces in the crowd’ is.
Maar gelukkig – ik zei het al – ben ik aan het opruimen en archiveren. Wat ligt er meer voor de hand dan dat ik die vrouwen als mijn favorieten bestempel van wie ik heb besloten het dossier te bewaren omdat ik er maar geen afscheid van kan nemen en/of omdat ik er misschien in de toekomst nog eens wat mee wil. Misschien ga ik nog eens wat meer onderzoek naar hen doen en over hen publiceren…. Ze zijn er interessant genoeg voor. Maar ik beloof niets, dus de nadruk ligt op ‘misschien’.
Ik heb er nog wat meer, maar mij is gevraagd om een selectie van negen.
Dit zijn vrouwen (ik heb er nog wat meer, maar mij is gevraagd om een selectie van negen) van wie ik mijn aantekeningen en kopieën bewaard heb, in chronologische volgorde: