Tot de dag van vandaag zijn de muntjes in bezit van de familie op de Wildenborch bij Vorden; een buitenplaats die sinds 1780 eigendom is van Staring. Aangekocht in een tijd dat hij voor de VOC in de Kaapkolonie werkte en wederom te maken kreeg met slavernij.
Damiaan Hugo Staring wordt in Gendringen geboren als zoon van dominee Antonij Staring (1692-1740) en diens tweede echtgenote Anna Christina Lucretia Ver Huell (1703-1794). Zowel de familie Staring als Ver Huell behoren tot de gegoede en invloedrijke Gelderse families uit de Achterhoek. Verschillende familieleden maken vanaf het midden van de achttiende eeuw carrière op zee als officier in dienst van de admiraliteiten of de VOC.
De Middellandse Zee
Vanaf het einde van de zestiende eeuw is de Nederlandse Republiek als zeevarende mogendheid actief in de Middellandse Zee en langs de Atlantische kust van Afrika. Schepen en bemanning vallen daar ten prooi aan Noord-Afrikaanse kaapvaart en piraterij.
Het onafhankelijke Marokko is een geduchte speler op zee. De Marokkaanse schepen controleren niet alleen de toegang tot de Middellandse Zee, ze opereren ook op de routes naar Afrika en Indië op de Atlantische Oceaan. Gezanten sluiten namens de Staten-Generaal verdragen met de Marokkaanse en de Ottomaanse vazalstaten in Noord-Afrika: Tunis, Tripoli en Algiers. Om politieke en commerciële belangen te behartigen, én om het (collectief) vrijkopen van tot slaaf gemaakte landgenoten te regelen.
Vanaf 1748 voeren de gebroeders François en Louis Butler als Ministers van Staat vredesonderhandelingen met sultan Moelay Abdallah van Marokko. Burgeroorlogen en verschillende wisselingen van sultans hebben de decennia daarvoor de onderhandelingen bemoeilijkt. Tegelijkertijd met de gesprekken stuurt de Republiek in 1751 drie oorlogsschepen uit tegen Marokkaanse kapers en piraten.
Lees verder op de website van het Erfgoed Festival.