World Happiness Report 2016
In een World Database of Happiness verzamelt de Erasmus Universiteit wereldwijd onderzoek naar subjective wellbeing.
Wat heeft de wetenschap zoal ontdekt? Een paar snelle conclusies. Niet onbelangrijk: het vermogen gelukkig te zijn is voor ongeveer 50 procent genetisch bepaald. Dat geluk ook in een stofje kan zitten, weten we natuurlijk al van de gelukshormonen en antidepressiva.
Om te testen of mensen gelukkig zijn, schijnt een simpele vraag te voldoen: ‘Alles bij elkaar genomen, hoe tevreden of ontevreden bent u tegenwoordig met uw leven als geheel?’ Het antwoord wordt weergegeven op een schaal van 1 tot en met 10, en iedere mens heeft een vaste waarde waar hij weer naar terugkeert.
Aan de hand van deze vraag worden geluksindexen opgesteld, per stad, streek of land – Nederland staat altijd in de top 10, gezellig met Scandinavië en Canada. En die zijn nuttig, want met de eerder genoemde Easterlin-paradox in het achterhoofd pleiten velen voor een tevredenheidseconomie, waarbij levenskwaliteit en niet geld vooropstaat.
Inspirator: koning Jigme Singye Wangchu van Bhutan, die het Bruto Nationaal Geluk bedacht, een alternatief voor het bbp. Hierin worden zaken als milieu en goed bestuur meegenomen om de stand van het land te meten. Het is voor de Verenigde Naties aanleiding jaarlijks een World Happiness Report te publiceren.
Parallel ontwikkelde de Universiteit Utrecht, waar historicus Jan Luiten van Zanden al jaren historisch onderzoek doet naar welvaart, met de Rabobank een Brede Welvaartsindicator, ‘de eerste integrale welzijnsindex van Nederland’.
Deze ‘weegt en meet de volgende dimensies voor welvaart: inkomen, werkgelegenheid en baanzekerheid, onderwijs, gezondheid, milieu, huisvesting, veiligheid, politieke participatie, en geluk’, en zou zo duidelijk maken hoe gelukkig we in Nederland nu echt zijn.
Tsja, hoe gelukkig zijn we in Nederland nou echt?