Dat begon al vroeg. In de vierde eeuw voor Christus waren er twee concurrerende cursussen het epicurisme en het stoïcisme. De eerste leerde pijn te vermijden en lust te zoeken, de tweede leerde elke aanval van emoties zowel vreugde als verdriet te keren door er ongevoelig voor te blijven. Het zijn nog steeds zeer gewilde tekenmethoden.
De meest succesvolle is die waarmee ik ben opgegroeid. Nog steeds doen er 2,5 miljard mensen aan. Augustinus de kerkvader zei het zo: 'Wij zullen aan het gelukkige leven slechts dan deel krijgen, wanneer wij gekomen zijn naar Hem, die naar ons gekomen is, en wanneer wij zullen samenzijn met Hem, die voor ons gestorven is.' De essentiele component van de nieuwe tekenmethode was het perspectief. De lijnen komen samen in een verdwijnpunt, liefst achter de horizon. Het hiernamaals. Nu is het leven een tranendal, maar na de horizon van de dood komt het goed, als je de regels hebt gevolgd, die de tekenleraar stelt.
Poesie-album/Wikipedia
Toen ik kind was, had ik een poesie-album. Daarin werden versjes geschreven met goede wensen voor een gelukkig leven. Ouders, grootouders, vriendinnetjes en klasgenootjes schreven erin. Meestal kant-en-klaarversjes, een enkele keer zelfgemaakt. Daarin recepten voor een gelukkig en gehoorzaam leven. In 1955 dichtte mijn opa Teljeur: 'In ons huis werd jij geboren, en met vreugd werd jij verwacht. Toch hadden wij je haast verloren, daar je van ons naar 't ziekenhuis werd gebracht. Maar de goede God was met ons allen, Hij bracht je weer behouden thuis; hij liet in ons huis zijn bazuinen schallen, want hij stierf voor jou aan 't Kruis. Blijft de goede God steeds danken, dat hij u in het leven liet, Aanbid hem steeds met blijde klanken, heel uw leven die hij u biedt.'
Het pièce de résistance was destijds een vers geschreven door een pater die wel eens over de vloer kwam, pater Christofoor Noordstrand. 24 juni 1954.
'Ik word wel eens bang/ als ik kinderen zie: / want velen zijn zo mooi en rein! / zal dat immer blijvend zijn? / Nelleke, wees kind en blijf kind / in de dagen van de tijd / een blijde mens met een kinderziel / geeft vreugde in duisterheid. '
Ik vrees dat het niet helemaal is gelukt.
Nelleke Noordervliet studeerde Nederlands in Leiden en Utrecht. Ze debuteerde met Tine of De dalen waar het leven woont in 1987. Noordervliet schreef succesvolle romans, boeken over geschiedenis, verhalen en essays. Haar werk werd meermaals genomineerd voor literaire prijzen, en in 1994 ontving zij voor De Naam van de Vader de Multatuliprijs. Ook is Noordervliet columniste voor radioprogramma OVT en voor dagblad Trouw.